سومو نوعی کشتی ژاپنی است و جزو ورزشهای سنتی این سرزمین محسوب می شود. در زمانهای بسیار دور آن را به خدای شینتو (Shinto) نسبت میدادند که مظهر قدرت و استواری بود و امروزه نیز بسیاری از آداب و رسوم و تشریفات مذهبی ژاپنیها به پیروی از شینتو برگزار می شود.

اما اگر بخواهیم پایه و بدنه اصلی این کشتی را مورد بررسی قرار دهیم خیلی ساده است: دو کشتی گیر رودروی هم روی زمینی از خاک رس قرار میگیرند .مناظره آنها با هم جندان طولانی نیست و به ندرت بیش از چند دقیقه به طول می انجامد.

تورنمنتهای سالیانه
همه ساله شش تورمنت در این ورزش برگزار می شود که هر کدام 15 روز به طول می انجامد. سه تا از این تورنمنتها درتوکیو برگزار میشود و بقیه به ترتیب در فوکوکا )Fukuoka( ،ازاکا (Osaka) و ناگویا (Nagoya) انجام میگردد. در راس سلسله مراتب کشتی گیران سومو کسی با لقب (Yokozuna) قرار میگیرد و در حال حاضر تنها یوکوزونا این ورزش، آساشوریو (Asashoryu) می باشد که زاده کشور مغلستان است. هنگامی که یک کشتی گیر به مقام و مرتبه یوکوزونا میرسد، نمیتواند آن را کنار بگذارد، اما با گذشت زمان و پایین آمدن درجه توانایی و قدرت یوکوزونا، وی خود بازنشسته میشود.


افتخاری برای ساموراییها
سومو به طور کلی جدا از ورزش به نوعی سمبلی از تمدن و سنت کهن ژاپنیها به شمار میرود و افتخاری بزرگ برای ساموراییهاست.

ژاپنیها اغلب از سومودو (یکی از شاخه ها ی سومو) به عنوان بوشیدوی مدرن (Bushido)(یکی از شاخه های سامورایی) نام میبرند و بسیار به آن می بالند. کشتی سومو از جهاتی شباهتهایی با کشتی رومی-یونانی نیز دارد، در حقیقت وجوه اشتراک زیادی با جودو و آی کیدو (Aikido) دارد.

به همین علت سومو را باید جزیی از فرهنگ غنی ژاپنیها دانست که ریشه در مذهب آنها نیز دارد، حتی بخشی از تعلیمات نظامی ژاپنیها یادگیری سومو است و حتی در زمانهایی که می خواهند حرف از ورزش ملی- وطنی خود بکنند از سومو نام میبرند. البته این ورزش در طول سده های گذشته تغییر و تحول زیادی داشته، مخصوصا" از قرن 15 تا به امروز!

و اکنون سومو بیش از هر زمان دیگری در جهان مطرح و شناخته شده و حتی در برخی کشورها به یادگیری آن مبادرت می ورزند.